Ik ben gehoord...
Blijf op de hoogte en volg Jet
21 Mei 2014 | Australië, Deloraine
Helaas was mijn zieke periode niet over toen ik in Australie aankwam.
In Melbourne ben ik meerdere malen op de eerste hulp beland, in januari, waar ze mijn maag leegde aan de hand van medicijnen via een infuus, omdat ik zoveel gas produceerde dat ademen onmogelijk was. De diagnose was dat mijn maag niet werkte en ik hierdoor geen voedsel kan verteren. Het gas wordt veroorzaakt door onverteerd voedsel wat een lange tijd in mijn maag bleef.
We zijn naar Tasmanie gegaan om daar hulp te zoeken,omdat de zorg 'persoonlijker' is. Ik ben doorgestuurd naar een prive specialist, na verscheidende bloedtesten waar wederom niks uitkwam.
Ook deze arts wist mij meteen te vertellen dat ik een spastische darm had en het door stress kwam, zonder maar ook naar mijn maag te luisteren. Na een uur frustratie en met het bekende gevoel niet serieus te worden genomen, hebben we, hoe ziek ik me ook voelde, erop gestaan dat ik niet eerder weg zou gaan zonder dat ze de testen uitvoeren die ik eerder in het gesprek had aangevraagd, waarvan hij het niet nodig achtte. Misschien heb ik een depressie, oeh waar heb ik dat vaker gehoord, wanneer een arts het niet meer weet...???
Ik kreeg de aanvraag voor de gevraagde testen.
Na een gespanne periode, in de hoop dat we het aan het goede eind hadden, hier dan eindelijk de diagnose.
- Ik heb geen enzymen om vlees te verteren.Ik kan geen vet verteren en geen proteinen.
-Ik heb dysbiosis. Een verstoorde bacteriebalans in mijn maag en darmen. Een onvriendelijke bacterie die candida heet en ik mis 2 belangrijke bacterie groepen die vertering onmogelijk maakt. Dit gevecht probeerde ik vorig jaar al aan te gaan met een dieet, maar dat heeft tijdelijk geholpen.
Hierom:
- Ik heb gastroparesis. In het nederlands is hier onvoldoende informatie over te vinden om te weten wat het precies is, vandaar mijn uitleg.
Mijn maag maakt geen peristaltische beweging om mijn eten naar mijn dunne darm te vervoeren. Dit komt omdat de zenuwen van mijn maag zijn beschadigd, alsof je iets eet met een gat in je kies, hiermee is de pijn die ik heb te beschrijven. Dit komt doordat ik geen slijmlaag in mijn maag heb die deze beschermd.
De slijmlaag heb ik niet door de bacterie onbalans, ik neem geen voedingsstoffen op en mijn eten blijft onverteerd wat automatisch gifstoffen worden. In deze slijmlaag zit oa een zuur die de eerste stadia is van het verteringsstelsel, het afbreken van proteinen vetten en suikers, door een signaal af te geven naar de alvleesklier en de lever (verteringsenzymen). Mijn maag geeft dit signaal hierdoor niet meer af.
De bacterie onbalans is onstaan door de antibiotica van 15 maanden geleden.
Deze ziekte is chronisch. Ze mij niet kunnen vertellen hoe beschadigd mijn zenuwen zijn en volledig herstel is hierdoor uitgesloten. Medicijnen zijn er niet. Wanneer ze mijn maag namelijk aan het werk zetten met dat infuus, heb ik een onverteerde ontlasting met bloed.
Gelukkig zijn Chris en ik na 15 maanden zoeken zoveel te weten te komen over het verteringssyteem dat we gerust kunnen zijn dat ik in iedergeval de slijmlaag weer kan herstellen, ondanks dat het een onmogelijke cirkel lijkt.
Ik heb totale onzekerheid of ik ooit weer alles kan eten. De eerste stap is een vloeibaar dieet zonder melkproducten gluten en suiker (onstekingstriggers), gecombineerd met verscheidende supplementen om mijn organen weer aan het werk te krijgen. Kleine porties van 6 tot 8 per dag. Ik moet onder begeleiding blijven van een dietiste. Helpend bij de opname van de voedingsstoffen zodat deze niet omslaan in gifstoffen waardoor ik tig klachten had, van extreme duizeligheid tot aan spieren die niet willen werken (omdat het oa de proteinen mist). Maar ook het gepaard gaan van gewichtsverlies.
Mijn emoties gaan nog alle kanten op. Het ene moment ben ik opgelucht en voel me blij dat we het onzekere gevecht hebben gewonnen, het andere moment intens verdrietig omdat ik, ondanks ik reis, nog helemaal geen vrij gevoel heb gehad en voorlopig ook nog niet zal hebben. Ik kan niet werken omdat ik oa simpelweg niet kan bukken, zenuwpijn schiet door mijn lichaam. En woedend op mezelf, omdat de artsen hebben me weten te overtuigen om de antibiotica te nemen. En het ongeloof hoeveel informatie mijn onderbewuste mij de afgelopen maanden heeft gegeven via mijn dromen of bij een wandeling om te ontdekken wat er aan de hand is. En de onvoorwaardelijke liefde die ik van Chris heb gekregen. En nog 2 belangrijke personen die me op zo'n afstand weten aan te voelen en die ik heb gehoord, waardoor ik de kracht had om te vechten.
Veel liefs, Marriette
Ps. de dokter, kijkend naar zijn bureau mompelend dat het door de antibiotica is gekomen en daarna opkeek en zei ' You're not in a depression'
In Melbourne ben ik meerdere malen op de eerste hulp beland, in januari, waar ze mijn maag leegde aan de hand van medicijnen via een infuus, omdat ik zoveel gas produceerde dat ademen onmogelijk was. De diagnose was dat mijn maag niet werkte en ik hierdoor geen voedsel kan verteren. Het gas wordt veroorzaakt door onverteerd voedsel wat een lange tijd in mijn maag bleef.
We zijn naar Tasmanie gegaan om daar hulp te zoeken,omdat de zorg 'persoonlijker' is. Ik ben doorgestuurd naar een prive specialist, na verscheidende bloedtesten waar wederom niks uitkwam.
Ook deze arts wist mij meteen te vertellen dat ik een spastische darm had en het door stress kwam, zonder maar ook naar mijn maag te luisteren. Na een uur frustratie en met het bekende gevoel niet serieus te worden genomen, hebben we, hoe ziek ik me ook voelde, erop gestaan dat ik niet eerder weg zou gaan zonder dat ze de testen uitvoeren die ik eerder in het gesprek had aangevraagd, waarvan hij het niet nodig achtte. Misschien heb ik een depressie, oeh waar heb ik dat vaker gehoord, wanneer een arts het niet meer weet...???
Ik kreeg de aanvraag voor de gevraagde testen.
Na een gespanne periode, in de hoop dat we het aan het goede eind hadden, hier dan eindelijk de diagnose.
- Ik heb geen enzymen om vlees te verteren.Ik kan geen vet verteren en geen proteinen.
-Ik heb dysbiosis. Een verstoorde bacteriebalans in mijn maag en darmen. Een onvriendelijke bacterie die candida heet en ik mis 2 belangrijke bacterie groepen die vertering onmogelijk maakt. Dit gevecht probeerde ik vorig jaar al aan te gaan met een dieet, maar dat heeft tijdelijk geholpen.
Hierom:
- Ik heb gastroparesis. In het nederlands is hier onvoldoende informatie over te vinden om te weten wat het precies is, vandaar mijn uitleg.
Mijn maag maakt geen peristaltische beweging om mijn eten naar mijn dunne darm te vervoeren. Dit komt omdat de zenuwen van mijn maag zijn beschadigd, alsof je iets eet met een gat in je kies, hiermee is de pijn die ik heb te beschrijven. Dit komt doordat ik geen slijmlaag in mijn maag heb die deze beschermd.
De slijmlaag heb ik niet door de bacterie onbalans, ik neem geen voedingsstoffen op en mijn eten blijft onverteerd wat automatisch gifstoffen worden. In deze slijmlaag zit oa een zuur die de eerste stadia is van het verteringsstelsel, het afbreken van proteinen vetten en suikers, door een signaal af te geven naar de alvleesklier en de lever (verteringsenzymen). Mijn maag geeft dit signaal hierdoor niet meer af.
De bacterie onbalans is onstaan door de antibiotica van 15 maanden geleden.
Deze ziekte is chronisch. Ze mij niet kunnen vertellen hoe beschadigd mijn zenuwen zijn en volledig herstel is hierdoor uitgesloten. Medicijnen zijn er niet. Wanneer ze mijn maag namelijk aan het werk zetten met dat infuus, heb ik een onverteerde ontlasting met bloed.
Gelukkig zijn Chris en ik na 15 maanden zoeken zoveel te weten te komen over het verteringssyteem dat we gerust kunnen zijn dat ik in iedergeval de slijmlaag weer kan herstellen, ondanks dat het een onmogelijke cirkel lijkt.
Ik heb totale onzekerheid of ik ooit weer alles kan eten. De eerste stap is een vloeibaar dieet zonder melkproducten gluten en suiker (onstekingstriggers), gecombineerd met verscheidende supplementen om mijn organen weer aan het werk te krijgen. Kleine porties van 6 tot 8 per dag. Ik moet onder begeleiding blijven van een dietiste. Helpend bij de opname van de voedingsstoffen zodat deze niet omslaan in gifstoffen waardoor ik tig klachten had, van extreme duizeligheid tot aan spieren die niet willen werken (omdat het oa de proteinen mist). Maar ook het gepaard gaan van gewichtsverlies.
Mijn emoties gaan nog alle kanten op. Het ene moment ben ik opgelucht en voel me blij dat we het onzekere gevecht hebben gewonnen, het andere moment intens verdrietig omdat ik, ondanks ik reis, nog helemaal geen vrij gevoel heb gehad en voorlopig ook nog niet zal hebben. Ik kan niet werken omdat ik oa simpelweg niet kan bukken, zenuwpijn schiet door mijn lichaam. En woedend op mezelf, omdat de artsen hebben me weten te overtuigen om de antibiotica te nemen. En het ongeloof hoeveel informatie mijn onderbewuste mij de afgelopen maanden heeft gegeven via mijn dromen of bij een wandeling om te ontdekken wat er aan de hand is. En de onvoorwaardelijke liefde die ik van Chris heb gekregen. En nog 2 belangrijke personen die me op zo'n afstand weten aan te voelen en die ik heb gehoord, waardoor ik de kracht had om te vechten.
Veel liefs, Marriette
Ps. de dokter, kijkend naar zijn bureau mompelend dat het door de antibiotica is gekomen en daarna opkeek en zei ' You're not in a depression'
-
21 Mei 2014 - 12:25
Loes Huijgens:
Lieve Marriette,
Wat fijn:
* dat de erkenning er is dat het niet tussen je oren zit. Ik kan mij kan voorstellen dat je wel depressief wordt bij het idee niet serieus te worden genomen. Maar dat is dan een gevolg en geen oorzaak van de klacht;
* dat je met een dieet de onbalans voor een belangrijk deel kan herstellen;
* dat je hebt ervaren dat Chris je steunt en er niet alleen voor staat (hoewel je het wel zelf moet doen!)
* dat je ook het thuisfront achter je weet!
* dat je in jezelf blijft geloven, hoe klein je je soms kan voelen in een medische wereld die meent het beter te weten!
ALS JE DENKT DAT JE TE KLEIN BENT OM INVLOED UIT TE OEFENEN, DAN HEB JE WAARSCHIJNLIJK NOG NOOIT DE NACHT DOORGEBRACHT MET EEN MUG OP JE KAMER.
Ik wens je:
* dat het dieet aanslaat
* dat je tijd krijgt om ook zelf ook nog te genieten van je reis
* dat je samen met Chris hier sterker van wordt
Uitspraak van de Daila Lama:
Er zijn maar twee dagen in het jaar waarop men helemaal niets kan doen. De ene is gisteren, de andere morgen. Hieruit volgt dat vandaag de juiste dag is om lief te hebben, te geloven en in de eerste plaats te leven.
Dit is een simpele religie. Er is geen noodzaak om tempels te bouwen en ingewikkelde filosophieën te bedenken. De enige tempel die er echt toe doet is ons brein en ons hart. De enige filosophie is vriendelijkheid. Laat die vriendelijkheid in je brein en hart stromen, ook als je merkt dat je frustratie de kop opsteekt. Om te weten dat het verschil maakt, moet je dit eerst be-oefenen. Take time!
dikke knuf, Loes
Lieve Chris,
* Ik begrijp dat je een steun bent voor Marriette. De afgelopen tijd heb ik de moeder van Marriette een paar keer gesproken. Ze sprak met zoveel liefde over jou en ze is zo blij te weten dat jij naast haar Marriette staat. Je bent een kanjer! (en dat wist ik en het is fijn als een ander dat ook in de gaten heeft.
* Ik vertrouw op jouw wijsheid en inzichten en hoop dat je naast de zorgen waar je mee te dealen hebt, genoeg tijd en ruimte hebt om te genieten van de natuur en de mensen waar je mee reist.
Als je iets nodig mocht hebben, hoor ik het wel!
Zelf geniet ik ook steeds meer, van het huis, van de vrije tijd die steeds meer wordt, van mijn hobby's en van alle fijne mensen om mij heen. Punky is inmiddels 19 geworden en ziet er uit als een gezonde kater. Het gaat heel goed met hem, die geniet ook mee met alles.
Veel geluk op jullie pad, heb het goed met elkaar en met de kleine geluksmomenten.
dikke knuf, Loes
-
21 Mei 2014 - 14:24
Bas:
Ik neem aan dat je al voor parasieten bent gechecked, maar hebben ze ook al gekeken naar de inentingen/vaccinaties (malaria ofzo) die jullie gehad hebben voor jullie vertrokken? (en een eventueele allergische reactie daarop) Schijnt dat dat soms ook voor meer problemen kan zorgen dan het oplost/voorkomt... Hebben ze alleen je maag onderzocht of hebben ze ook grondig naar je bloed gekeken?
En wat zijn de plannen nu? Gewoon ziek door blijven reizen, of wordt het tijd om dan toch na te gaan denken over een terugkeer, als er geen verandering aan de horizon lijkt te zijn?
Beterschap/sterkte.
-Bas. -
22 Mei 2014 - 00:05
Bas:
O.K. blijkt maar weer hoe goed ik luister/lees; bloed is gechecked en je bent volledig overtuigd dat het door de antibiotica kwam... Maar serieus; wat nu?
-Bas.
-
25 Juni 2014 - 23:36
Conne:
Dag lieve Mariette en Chris,
Sluit me maar bij Loes en Bas aan. Ik hoop dat het inmiddels met Mariette beter gaat.
Er moet toch een oplossing te vinden zijn voor je toestand lieve meid. De foto's die jullie
eerder plaatsten zagen er zo prachtig en leuk uit.
Veel liefs en sterkte,
Conne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
